Volgens Michel Draguet krijgt de spektakelverkoop van de ‘laatste da Vinci’ een impact op de collecties in onze musea.

De buitengewone verkoop van Leonardo da Vinci’s Salvator Mundi door Christie’s was overal voorpaginanieuws. Maar daar blijft het niet bij, aldus Michel Draguet, directeur-generaal van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van Belgïe. “De koper kocht een naam. Meer en meer musea trekken die kaart; het is pure marketing.” Deze speculatieve opmars kadert in een breder proces: het merchandisen van musea en het commercialiseren van collecties, een resultaat van de verspreiding van musea in Azië en in het Midden-Oosten. Het tempo waaraan nieuwe musea worden gebouwd, is de laatste tien jaar gigantisch versneld. “Het museum is een uitvinding van het Westen. De Verenigde Staten volgden in de 20^e eeuw en ondertussen vinden we musea tot in de verste uithoeken van de wereld. Voor de Europese staatsmusea of publieke instellingen is het behoorlijk moeilijk geworden om collecties te blijven samenstellen. De werken van de grote meesters worden onbetaalbaar en dus onbereikbaar. En ik verwacht dat ze alsmaar duurder zullen worden. Ik ben er zeker van dat pensioenfondsen hier op een dag zullen opspringen, overtuigd dat het huren van kunstwerken een business is geworden.” Zo’n vaart loopt het voorlopig nog niet. Onze musea hebben schatten in huis. Maar we moeten er iets mee doen. “Het is hoog tijd dat we de overheid duidelijk maken hoe cruciaal het is om de collecties te onderhouden en te valoriseren. Hun waarde is immers gigantisch. Ze zijn een economische hefboom voor het toerisme en een enorme troef voor de citymarketing van de steden die grote musea huisvesten.”