De verzamelaar en kunsthandelaar Régis Krampf is van alle markten thuis. Deze galeriehouder die werkzaam was in New York en Istanbul, carrière maakte bij Christie’s, liefhebber is van hedendaagse Chinese en Koreaanse kunst en bovendien kenner is van Braque’s œuvre, treedt maar al te graag op als curator en commissaris in zijn verblijfplaats Genève.
Regis Krampf
Hij ontdekte de Aziatische hedendaagse kunstscène tijdens zijn eerste reis naar China in 2004 en raakte erdoor betoverd. “Vroeger geloofden de hedendaagse kunstgalerijen in New York niet echt in de ontwikkeling van de Chinese hedendaagse kunst. Maar het valt niet te ontkennen dat als de 19e eeuw op artistiek vlak Europees en de 20e eeuw Amerikaans was, de 21e eeuw Chinees is.
” In de chique Chelsea wijk in New York waar hij in 2005 een galerie opende, nodigt hij Koreaanse en Chinese kunstenaars uit terwijl in Istanbul, in zijn vier verdiepen tellende gebouw tegenover het Modern Museum, Turkse verzamelaars Europese en Amerikaanse kunstenaars ontdekken. “Het was een prachtig avontuur dat ik in 2016 moest stopzetten gezien de erg gespannen politieke situatie,” vertelt de kunsthandelaar wiens galerie zich op het Taksimplein bevond, het epicentrum van de toenmalige protesten. “In 2009 was ik de enige galerie in New York die deelnam aan de kunstbeurs Contemporary Istanbul. Zowel kunstverzamelaars die ik kende als mijn Turkse vrienden hadden me verteld over de erg jonge markt die nog in zijn kinderschoenen stond maar ik voelde meteen het enorme potentieel.”
Door de jaren heen verdiept hij zich in de opkomende Aziatische, Turkse, Amerikaanse en Europese kunstscènes maar houdt hij ook de moderne kunst en in het bijzonder het oeuvre van Braque nauwlettend in de gaten. Hij beslist vervolgens een gok te wagen en de post-kubistische periode van deze vermaarde kunstenaar nader te onderzoeken, een periode die door de kunstmarkt nogal wordt verwaarloosd.
“Net zoals iedereen ging mijn aandacht voornamelijk uit naar de Kubisten en Fauvisten. Zijn œuvre en met name zijn zeer geslaagde post-kubistische periode boeiden me omdat deze laatste resoneert met de hedendaagse kunst. Braque was een genie die zijn tijd vooruit was – hij wordt trouwens de vader van de hedendaagse kunst genoemd. Maar ik ontdekte vooral een gat in de markt want Braque’s schilderijen uit deze periode zijn nog heel betaalbaar.
Hoewel Braque en Picasso vaak met elkaar vergeleken worden, kan men zich geen twee meer uiteenlopende persoonlijkheden voorstellen. Braque was de technische meester van de schilderkunst, hij had een buitengewone kennis van materiaaleigenschappen, van het doek, van de verflagen. Hij vond trouwens de de zogenaamde ‘papier collé’-techniek uit en was de eerste om zand op het oppervlak aan te brengen.
Terwijl Picasso voornamelijk bekend staat om zijn portretten bestaat Braque’s oeuvre vooral uit stillevens. En die liggen wat moeilijker in de markt…” vervolgt hij. Krampf droomt al enkele jaren van een grote tentoonstelling gewijd aan deze minder bekende periode van de medeoprichter van het kubisme.
Met het oog hierop blijft hij dan ook gestaag werken aankopen voor zijn collectie: “Het is een mooie herontdekking waard. Wie weet zet ik daarna mijn zinnen op een andere kunstenaar…”
