Kunstenaars, curatoren en verzamelaars weten het maar al te goed: het logistieke beheer van hun kostbare kunstwerken is een echt puzzelwerk. Er zijn echter maar weinig vakmensen die in staat zijn de verpakking, het transport, de verzekering of de douaneformaliteiten voor het vervoer van deze kostbare — en fragiele — voorwerpen in goede banen te leiden. Een gloednieuwe school wil hier iets aan doen: de EILOA (Internationale School voor Kunstlogistiek), die volledig gewijd is aan de logistiek van kunstwerken, opende in januari haar deuren in Parijs.
“Het idee om aan de personeelsbehoeften van onze verschillende dochterondernemingen te voldoen vloeit voort uit het feit dat wij wereldleider zijn op dit gebied met zo’n vijftien bedrijven wereldwijd en sterke merken als Chenue, Helutrans, LP Art, Natural Le Coultre en Transart,” aldus Alexandre Bonnet, de HR-directeur van de Horus Group. “Deze bedrijven hebben handen nodig om de werken te verpakken en te behandelen, of het nu voor tentoonstellingen of veilingen is. Maar er is ook nood aan projectmanagers met een diepgaande kennis van kunstlogistiek. In beide gevallen bestond er geen gepaste opleiding. Daarom hebben wij besloten een eigen school op te richten, die ons van de nodige mankracht zal voorzien.”
De school is erkend door de Academie van Parijs en reikt staatsdiploma’s uit, gaande van vakbekwaamheidsattesten voor verpakker-installateurs tot het masterdiploma voor projectmanagers. Ze biedt ook voortgezette beroepsopleidingen aan voor werknemers die hun vaardigheden op bepaalde gebieden willen ontwikkelen, of het nu gaat om een verpakkingstechniek of een specifiek punt van de douaneregelgeving. “Intern werden er voor onze werknemers of voor bepaalde klanten wel eens opleidingen in preventieve conservering georganiseerd maar dat was niet voldoende. Wij willen een gestructureerde, academische instelling creëren die voor iedereen toegankelijk is en niet louter een bedrijfsuniversiteit. Het gaat ons ook om de bezieling van ons beroep.”
Bij de eerste twintigtal studenten die een vakbekwaamheidsattest zullen halen, vindt men verschillende profielen: volwassenen met een intellectuele achtergrond die zich willen omscholen, maar ook buitenlanders en talrijke vrouwen. “Deze diversiteit is zeer interessant, voor ons is het een kweekvijver. De studenten lopen trouwens al stage in onze bedrijven,” merkt de HR-directeur op. “De job van kunstinstallateur is een manueel beroep dat niet erg bekend is bij het grote publiek. Het is echter een boeiende job waarmee je goed kan verdienen, naar de mooiste plaatsen ter wereld kan reizen en een belangrijke verantwoordelijkheid draagt voor kunstwerken die soms miljoenen waard zijn. Daarom bieden we de studenten, naast de uren in de ateliers, ook cursussen kunstgeschiedenis, Engels en sociale vaardigheden aan, zodat ze kunnen omgaan met internationale VIP-klanten.”
Naast opleidingscentrum, is het de ambitie van deze nieuwe school om samen met de universitaire en museale wereld een R&D-centrum te ontwikkelen teneinde innovatieve materialen te creëren en na te denken over duurzame toepassingen voor het hanteren en vervoeren van kunstwerken: “Wij bekijken nu hoe we dit studiecentrum — LabEILOA — het best gestalte geven, met name in samenwerking met de Centrale Paris. Innovatie en duurzame ontwikkeling staan centraal in dit beroep van de toekomst.”