De Belgische kunstenaar Luc Tuymans, 61 jaar, kreeg carte blanche van de Franse Pinault Collectie voor een solotentoonstelling, opgezet in samenwerking met curator Caroline Bourgeois in het Venetiaanse Palazzo Grassi.
Deze tentoonstelling, die nog loopt tot 6 januari 2020, kreeg de titel “La Pelle” (de huid) en verwijst naar het gelijknamige en autobiografische boek van de excentrieke Italiaanse schrijver Curzio Malaparte, met wie Tuymans naar eigen zeggen “tal van contradicties” deelt. Deze tentoonstelling brengt meer dan 80 werken samen uit de Pinault-collectie, internationale musea en privécollecties, van 1986 tot nu.
In de inkomhal van het statige stadspaleis wordt de bezoeker onthaald met een vloermozaïek van maar liefst 80 vierkante meter groot. Luc Tuymans liet “Schwarzheide” speciaal voor deze ruimte maken en baseerde zich hiervoor op een schilderij dat hij in 1986 maakte als eerbetoon aan gedetineerden die in het geheim tekenden in Duitse concentratiekampen.
Luc Tuymans, een belangrijke figuur van de nieuwe figuratieve stijl die tevens een grote interesse vertoont voor film, gaat in zijn werk nader in op de uitdagingen voor de hedendaagse schilderkunst in het kader van herinterpretatie of manipulatie van beelden.
“Zijn werken hebben zowel verband met het verleden als het heden, en snijden dagelijkse onderwerpen aan. Daarbij vertrekt hij van alomtegenwoordige beelden uit de persoonlijke en publieke sfeer die in de pers, op televisie of het internet verschijnen”, aldus de curator van de tentoonstelling.
“Daarmee creëert hij desoriënterende schilderijen die baaden in een ongebruikelijk en ijl licht en een “authentieke vervalsing van de werkelijkheid” teweegbrengen.” De tentoonstellingsgids die de bezoekers van het Palazzo van François Pinault meekrijgen, biedt hen de mogelijkheid enkele enigmatische beelden in hun context te plaatsen, zoals de Nederlandse Big Brother tv-reeks of de Japanse antropofaag Issei Sagawa. Als men weet dat de chronologische volgorde er niet zo toe doet in deze expo, maar wel hoe de werken elkaar bevragen, is de rode draad misschien wel een zekere vorm van onmenselijkheid…