Het is een charmant dorpje in West-Vlaanderen, een “goed bewaard geheim” tussen de Leie en de Schelde. Sinds 14 augustus en tot 21 september 2025 leeft Sint-Denijs op het ritme van zijn tweede biënnale voor moderne kunst. Hier vindt u geen white cubes, maar kunstwerken verspreid over de steegjes en cafés, op de boerderijen of bij de inwoners thuis. Met kunst op het platteland wordt aangetoond dat hedendaagse creativiteit niet voorbehouden is aan de grote steden. “Tijdens de eerste editie van Sint-Denijs-City hebben we de spanning tussen dorp en stad, platteland en verstedelijking onderzocht,” vertelt Jan Leysen, curator van deze bijzondere biënnale. “Dit jaar gaan we dieper in op dit idee en vragen we ons af hoe individuen en gemeenschappen hun plaats vinden in verhouding tot hun omgeving.” Volgens de curator uit Kortrijk, advocaat van beroep en verzamelaar in zijn vrije tijd, moet men de tijd nemen om van kunst te genieten: “de biënnale neemt bezoekers mee op een tocht door het dorp en de natuur, waar kunst en omgeving versmelten.”
Tijdens een wandeling van zes kilometer worden ongeveer veertig kunstwerken tentoongesteld, waarvan een groot deel speciaal voor de biënnale ter plaatse is gemaakt door Belgische en internationale kunstenaars. Ze zijn te zien langs bijvoorbeeld een wijngaard of een bospad. “Dit jaar hebben we speciaal The fisherman laten komen, een 10 meter hoge sculptuur die vorig jaar door de Limburgse kunstenaar Tom Herck voor de Biënnale van Venetië is gemaakt,” zegt hij. “Het staat bij het bassin van Espierres en kijkt uit over de Schelde.”
The Fisherman by Tom Herck
Het concept blijkt een schot in de roos: tijdens de eerste editie in 2023 verwelkomde Sint-Denijs-City 8.600 bezoekers. Een hoogstandje voor het landelijke dorp met amper 2.500 inwoners. “Het was belangrijk om de inwoners vanaf het begin bij het project te betrekken en het sociale leven van het dorp te belichten,” vervolgt Jan Leysen. “Het idee voor een tweejaarlijks evenement kwam van de voormalige burgemeester, die mij daarvoor carte blanche gaf. Om het plan te realiseren ben ik met de bakker en de slager gaan praten en heb ik de mensen leren kennen. Vervolgens heb ik samen met de burgemeester een fietstocht gemaakt om te kijken of de boerderijen plaats hadden voor moderne kunst. Daarnaast heb ik bier gedronken in het café om een band op te bouwen met de bewoners. Het was een avontuur. De eerste biënnale trok veel bezoekers naar het dorp en de caféhouders hadden het erg druk. Nu vragen mensen mij zelfs om een kunstwerk bij hen thuis te plaatsen!”
De curator heeft een eclectische selectie van toonaangevende kunstenaars samengesteld. Er zijn hier geen landschappen of bloemen te zien, ook al vindt de biënnale plaats op het platteland: “Ik selecteer alleen wat ik mooi vind, ongeacht de naam,” zegt hij. “Ik wil verrast worden. En bovendien heeft een goede kunstenaar altijd iets te zeggen…”
