Kunst als bindende kracht binnen een bedrijf. Dit is de uitdaging die Proximus 25 jaar geleden aanging door zijn hedendaagse kunstcollectie rechtstreeks in de werkomgeving van de werknemers te integreren. En dit niet alleen in de kantoren van de directeurs.

“Met deze collectie wilde het management de werknemers een ruimere visie van de wereld bijbrengen, waaruit ze inspiratie zouden putten” aldus Hans-Bart Van Impe, die verantwoordelijk is voor de collectie in kwestie. Een geslaagde uitdaging want twee decennia later is kunst overal. In het hoofdkantoor van de Belgische telecomoperator zijn de nagenoeg 600 kunstwerken zowel in de ontvangstruimten als in de gangen van de spectaculaire glazen torens te zien.

De collectie bestaat uit heel veel foto’s, de Düsseldorfse school, werken van Andreas Gursky en Christian Boltanski, maar ook Arte Povera of zelfs Pop Art… Een prachtig palet van naoorlogse en hedendaagse kunst, uitgedragen door tentoonstellingen samengesteld door gastcuratoren. De mensen krijgen deze werken dagelijks te zien, het is dus belangrijk om de accrochage ervan regelmatig te veranderen” vervolgt Hans-Bart Van Impe. “Ik organiseer ook groepsbezoeken, dankzij mijn functie als publieksbemiddelaar kennen de meeste mensen mij goed!” En of! Deze kunstliefhebber werkte eerst meer dan 20 jaar als ingenieur in het bedrijf, voordat hij de laatste zes jaar de coördinatie en logistiek van de collectie op zich nam. Een vrij zeldzaam gebeuren in de wereld van de bedrijfscollecties, die hun kunstschatten vaak liever toevertrouwen aan de goede zorgen van deskundigen uit de kunstwereld.

Op juridisch vlak staat de Proximus Art Collection volledig los van de groep. Ze wordt beheerd door een vereniging zonder winstoogmerk (VZW), maar de Raad van Bestuur van de operator heeft wel het laatste woord over de strategie en de begroting. Bovendien houdt zijn voorzitter, oud-minister Stefaan De Clerck, een oogje in het zeil. “Sinds het ontstaan ​​van de collectie in 1996 houdt een onafhankelijk selectiecomité, bestaande uit deskundigen uit de kunstwereld, zich bezig met het formuleren van aankoopvoorstellen. Kunstaankopen zijn gereglementeerd en de VZW zamelt voornamelijk fondsen in bij Proximus. “Onder de vooraanstaande leden die in dit comité zetelen, vindt men onder andere Chris Dercon, die aan het hoofd van de Réunion des Musées Nationaux (RMN)-Grand Palais staat.”

Vandaag draait het comité tijdelijk op lage snelheid, net als de aankopen. “Hoe omvangrijker de verzameling, hoe hoger de conserverings- en restauratiekosten, vooral wat de foto’s betreft. Daarom hebben we vijf jaar geleden besloten een groter budget uit te trekken voor het behoud van de collectie.” Een noodzaak, aangezien deze ook steeds vaker het hoofdkwartier verlaat om buiten de muren tentoongesteld te worden. “Enkele jaren geleden hebben we de helft van de werken op de benedenverdieping weggehaald om ze aan een museum uit te lenen. Toen kwamen bezorgde werknemers ons vragen of de verzameling werd stopgezet,” herinnert Hans-Bart Van Impe zich. “Sommige mensen hebben een echte emotionele band met de werken. Deze is niet alleen waardevol voor het bedrijf, maar ook – en misschien vooral – voor hen.”