Na het overlijden, in 2004, van Jacques Hollander, de bekende antiek en renaissance kunstverzamelaar, ontpopte zijn weduwe Galila zich tot een fervente verzamelaarster van hedendaagse kunst, een passie die ze als het ware als een “wedergeboorte” ervoer. Sinds vorig jaar wordt een deel van de werken van jonge, opkomende kunstenaars uit haar verzameling tentoongesteld in een voormalige garage in Vorst te Brussel die “P.O.C.” werd gedoopt als afkorting voor “passion-obsession-collection”.
“Het eerste kunstwerk dat ik aankocht weerspiegelde mijn toenmalige emotionele toestand. Ik kende toen niets van hedendaagse kunst en ook vandaag nog blijven mijn persoonlijke gevoelens en instincten mij leiden in dit avontuur”, aldus Galila Barzilaï-Hollander. Het begon een vijftiental jaar geleden toen ze, overtuigd dat het om een antiekbeurs ging, de Armory Show in New York ging bezoeken en uiteindelijk naar buiten stapte met een werk van een jonge Amerikaanse kunstenaar waarin het woord “Why?” 11.522 maal voorkwam. “Dit werk luidde een nieuw tijdperk in”, zegt de kunstverzamelaarster die het fijn zou vinden mocht haar verzameling op haar honderdste verjaardag die van Peggy Guggenheim evenaren.
Buiten enkele bekende kunstenaars zet deze verzameling vooral de nieuwste kunstontwikkelingen in het daglicht, met kunstenaars als Ry Rocklen, Cecilia Costa, Haegue Yang of Chris Soal, die, zoals Galila Barzilaï-Hollander weleens beweert, haar kinderen zouden kunnen zijn. “Ik moet me in de eerste plaats kunnen identificeren met het kunstwerk en daarna, indien de mogelijkheid zich voordoet, ontmoet ik de kunstenaar“ aldus Galila. “Vaak zitten we op dezelfde golflengte waardoor er een soort familiale band ontstaat die meer gevoelsmatig dan intellectueel is. Het is alsof ik de kunstenaars uit mijn eigen universum pluk… Mijn verzameling leest dan ook als een soort autobiografie.”
De vurigste wens van Galila is om de zichtbaarheid van jonge kunstenaars te verhogen. Haar permanente tentoonstellingsruimte is een natuurlijk vervolg op haar eerste tentoonstelling in de Villa Empain- Boghossian Stichting in 2014, waarbij een deel van haar verzameling (250 werken) werd getoond. “Over 20 jaar zal men kunnen stellen of ik het al dan niet bij het rechte eind had, maar het feit dat ik regelmatig word gecontacteerd door musea om werken in bruikleen te geven, zegt toch al iets”, aldus de bezielde verzamelaarster.