Frédéric de Goldschmidt: “de Belgische verzamelaars nemen risico’s”

Frédéric de Goldschmidt verzamelt al een tiental jaren moderne kunst. En hij stelt zijn verzameling regelmatig tentoon. Hoe wordt men verzamelaar? We gingen bij hem aankloppen met de vraag.

“Het idee om de werken die ik aankoop ook tentoon te stellen, kwam heel snel. Bij het begin van mijn verzameling eigenlijk al. Ik zag snel dat ik de werken onmogelijk bij mij thuis zou kunnen verzamelen. Ik woon in een dakappartement, met nauwelijks muren. Dus palmde ik een kleine commerciële ruimte in onder mijn appartement. Ik hing een aantal werken op en nodigde mijn vrienden uit. Eigenlijk begon ik te verzamelen in 2008 nadat ik een belangrijk werk kon verkopen dat ik had geërfd van mijn grootmoeder. Mijn eerste aankopen waren werken van de kunstgroep ZERO, voor die bende – en duur – werden. Vandaag verzamel ik vooral werk van opkomende artiesten. In 2010 organiseerde ik een tweede tentoonstelling en sindsdien zijn artiesten zonder galerie van harte welkom bij mij. Ik stel mijn tentoonstellingsruimte ook ter beschikking van docenten en studenten van kunstacademies. In 2016, tijdens Art Brussels, organiseerde ik een tentoonstelling in een groter pand op de Handelskaai. Sinds 2009 heb ik dus vier à vijf tentoonstellingen georganiseerd van mijn collectie, vier à vijf expo’s van artiesten die niet worden vertegenwoordigd in een galerie en evenveel van laatstejaarsstudenten.”

Waarom organiseert u die tentoonstellingen?

“Een verzamelaar moet niet gewoon werken verzamelen. We spelen ook een grote rol in de erkenning van artiesten. Het is niet makkelijk om een plekje te krijgen in een galerie. De galeries kunnen het zich tenslotte niet veroorloven om veel risico’s te nemen. Ik heb geen financiële drijfveer.”

U bent Fransman. Waarom woont en verzamelt u in Brussel?

“Ik had mijn eerste job in België in de jaren 1980. Begin 2000 besloot ik me weer in Brussel te vestigen. Het ecosysteem van hedendaagse kunst is hier veel evenwichtiger en sympathieker dan in het buitenland. Er zijn veel galeries en de huur is laag. Er zijn ook veel verzamelaars, die gevoeliger en opener zijn. Belgische verzamelaars laten zich minder leiden door het financiële en durven risico’s nemen. En de artiesten spelen het spel mee en houden hun prijzen binnen de perken. Door werken van jonge artiesten te verzamelen, wil ik hen steunen. Die sociale rol vind ik belangrijk.”