Serge Litvine staat aan het hoofd staat van verschillende restaurants met nationale en zelfs internationale faam zoals de Villa Lorraine, Chez Lola en Villa Emily en is daarnaast ook een kunstverzamelaar.

Deze activiteit weet hij te verzoenen met zijn passie voor de gastronomie door talrijke kunstwerken, waarvan een aantal van museale kwaliteit, aan de muren van zijn sterrenrestaurants te hangen. “Kunst is alleen interessant als je die deelt. Als je een schilderij voor jezelf wil houden is het niet de moeite om het te kopen”, aldus de zakenman die even gedreven is bij het kiezen van een meesterwerk – Basquiat, Dubuffet, Miró, Vasarely… – als bij het aanwerven van een chef-kok voor zijn gerenommeerde etablissementen. “Ik kies met mijn hart” benadrukt Serge Litvine. “Het gaat om toprestaurants en de schilderijen moeten, net als de chef-koks, stroken met de identiteit, met het beeld dat we aan die plek willen geven.

In de Villa Lorraine, bijvoorbeeld, gaat de voorkeur naar moderne kunst terwijl we elders eerder voor hedendaagse kunst gaan.” Litvine, die thuis al zeer jong met kunst in aanraking kwam, ontwikkelde een voorliefde voor moderne kunst.

“Mijn vader was een gepassioneerd verzamelaar. Overal waar hij ging nam hij ons mee naar alle mogelijke musea, vaak tegen mijn zin. Maar als je in zo’n omgeving opgroeit, heb je al snel de neiging om zelf ook te gaan verzamelen. Dus, toen ik alle muren van mijn huis met schilderijen had bedekt, begon ik die van de restaurants vol te hangen.”

Ook al geeft hij toe vandaag minder kunst te kopen, toch schaft de Belgische verzamelaar met Russische roots zich af en toe nog een doek aan waarvan hij vindt dat het bij één van zijn etablissementen past, zoals onlangs een schilderij van David Spieler voor het restaurant Lola, op de Zavel. “Andere huizen zijn niet echt geschikt voor het tentoonstellen van schilderijen. Ik denk bijvoorbeeld aan Le Variétés in Elsene, een etablissement uit de jaren 1950 met overal gestreept houtwerk. Daar zal ik niets kunnen ophangen”, vervolgt de estheet voor wie gastronomie en schone kunsten, naast het vluchtig eetplezier, niet zo ver uit elkaar liggen.

Naar mijn mening zijn beide essentiële, vitale behoeften en erfgoed dat moet worden doorgegeven. Kunst en in cultuur in het algemeen, vormt een echte buffer tegen barbaarsheid.