Crypto. Het museum van het metaverse

Je vindt zowat overal NFT’s. De kunstwereld, die sinds een jaar in de ban is van dit acroniem, staat versteld van de records die kunstwerken behalen met deze non-fungible tokens waarvan de traceerbaarheid en de authenticatie naar verluidt feilloos zijn. Maar Benoît Couty heeft niet gewacht tot blockchain populair werd om zich te verdiepen in de wereld van de cryptokunst. In die mate zelfs dat deze 49-jarige fiscaal jurist er in 2018 een (uiteraard virtueel) museum aan wijdde. “Nadat ik in 2018 de verschillende metaverses had ontdekt, besefte ik dat deze virtuele werelden heel wat getalenteerde kunstenaars telden,” herinnert hij zich. Gefascineerd door deze pioniers van de cryptokunst, begon hij hun werken te kopen: “De beweging stond in haar kinderschoenen. In die tijd verkochten kunstenaars hun werken heel goedkoop, dus kocht ik er een heleboel…” In enkele jaren is zijn collectie uitgegroeid tot zo’n 700 werken van een honderdtal internationale kunstenaars.

Vandaar het idee om een museum aan hen te wijden, het MoCA (Museum of Crypto Art) gehost op Cryptovoxels, een van de belangrijkste virtuele werelden. “In tegenstelling tot een galeriehouder verkoop ik mijn werken niet. Ik wil eerder laten zien hoe een artistieke beweging tot stand komt. Er was een institutioneel instrument nodig om van op afstand te observeren hoe trends worden gecreëerd.” MoCA, dat geconcipieerd werd als een ‘echt’ museum met een reeks tentoonstellingszalen verspreid over 3.000 m2, waagde zich onlangs in de échte wereld met de tentoonstelling ‘Crypto Art Revolution’ die afgelopen december in Parijs plaatsvond in de gebouwen van het voormalige Pierre Cardin Museum. “De collectie van het museum is in wezen volledig digitaal, gebaseerd op het metaverse en NFT’s. We wilden ze echter confronteren met echte spelers op de kunstmarkt, omdat zij cryptokunst vaak niet begrijpen of zelfs afwijzen. Vaak minimaliseren ze het belang ervan. Het is nochtans een echte cultuur met haar eigen codes, trends, talenten en energie.

De verzamelaar-curator ergert zich aan de overmediatisering van het financiële aspect van crypto- en NFT werken en verdedigt de creativiteit van zijn pixelkunstenaars: “Digitale kunst bestaat al heel lang. Cryptokunst is een digitale kunstvorm met eigen codes, een eigen esthetiek, eigen technieken en eigen thema’s. Het is een cultuur op zich, kan rekenen op geeks en verwijzen naar gaming en popcultuur, maar ook naar de kunstgeschiedenis.” Zo heeft straatkunstenaar Pascal Boyart, die de cryptocultuur volledig heeft omarmd, een herwerkte versie van de Sixtijnse Kapel gemaakt in een voormalige goudgieterij in de buitenwijken van Parijs en er NFT’s van gemaakt. Dit is ook een manier om de street art, die van nature vergankelijk is, uit het efemere te halen. “In de echte wereld is dit monumentale fresco nauwelijks toegankelijk voor het publiek en zal het verdwijnen op de dag dat projectontwikkelaars het gebied overnemen,” aldus Benoît Couty. Maar in het metaverse kan iedereen het bezoeken. De bedoeling is niet om geld te verdienen, maar om een verhaal te vertellen…